สิ่งที่ผมเชื่อว่าเราต่างก็เห็นตรงกันคือปีที่ผ่านมา...มีสถานการณ์และประเด็นมากมายทั้งในระดับสังคมและในระดับความเชื่อที่ทำให้เราต่างก็กลับมาถามคำถามว่า “เราจะเอาอย่างไรกับเรื่องนี้?” การรักผู้คนในโลกนี้กับการรักพระเจ้าจะไปด้วยกันได้อย่างไร?
“จงประกาศพระวจนะ จงทำอย่างขะมักเขม้นทั้งในขณะที่คนสนใจและไม่สนใจ จงชักชวน ตักเตือน และหนุนใจ ด้วยความอดทนและด้วยการสั่งสอนอย่างเต็มที่ เพราะจะถึงเวลาที่คนจะทนต่อคำสอนที่ถูกต้องไม่ได้ แต่พวกเขาจะรวบรวมบรรดาอาจารย์ไว้สำหรับตน ตามความอยากของตัวเองเพื่อสนองหูที่คัน” เป็นสิ่งที่เปาโลย้ำเตือนทิโมธี เพราะเขาจะเผชิญกับหลักการและแนวคิดมากมายที่ต่างก็บอกว่าตัวเองคือของจริง และคือคำตอบที่ดีที่สุด และสิ่งที่น่ากลัวก็คือ ความเชื่อผิดเพี้ยนหรือหมิ่นเหม่ต่างก็ดูน่าเชื่อถือและน่าสนใจ
พี่น้องครับ ไม่เพียงแต่เราจะฟังพระวจนะให้มาก แต่เราจำเป็นต้องขอสติปัญญาที่สามารถแยกแยะได้ว่าอะไรคือความเชื่อที่ถูกต้องและอะไรคือความเชื่อที่แค่เกือบถูกต้อง มากกว่านั้นเรายังคงต้องพึ่งกำลังและพึ่งพากันและกันเพื่อจะยืนหยัดในสิ่งที่ถูกต้องต่อไป โดยเฉพาะทีมสต๊าฟและนักเรียนนักศึกษาที่กำลังร่วมกันแสวงหาคำตอบผ่านพระวจนะ กลุ่มเซลและค่ายจึงเหมือนเป็นโอกาสที่เราจะมองเห็นและตอบสนองต่อความจริงของพระเจ้าร่วมกัน
ขอบคุณพี่น้องที่เคียงข้างนักเรียนนักศึกษา ปีใหม่นี้ นคท. ยังคงต้องการการสนับสนุนจากพี่น้อง เพื่อเราจะสามารถสร้างคนรุ่นใหม่ให้พร้อมที่จะเดินตามพระเยซูคริสต์ได้อย่างเข้มแข็งและมั่นคงต่อไป
อนุชา ขอบปี
เลขาธิการ
Comments